Afgelopen week heeft het kabinet in de voorjaarsbesluitvorming belangrijke knopen weten door te hakken; ook met betrekking tot het klimaat. De klimaatplannen zijn ambitieus en hebben effect voor iedereen. Het lastige van de plannen is dat er financiële prikkels in zitten waarmee ondernemers een richting op worden gestuurd die nu nog naar een doodlopende weg leidt. En dat stimuleert op zijn zachts gezegd niet echt.

Het kabinet spreekt zelf van ‘een rechtvaardig, uitvoerbaar en ambitieus klimaatbeleid’. Er wordt door het kabinet miljarden euro’s uitgegeven aan 122 maatregelen. Dit geeft de brede ambitie aan, dat is duidelijk. En ja, er moeten aanvullende stappen worden gezet, maar het moet ook kunnen. Daar wringt hem op dit moment de schoen. In de mkb-maakindustrie besteden ondernemers al decennia lang aandacht aan de reductie van hun relatief bescheiden emissies en het neutraliseren van de gevolgen daarvan. Er is de laatste jaren fors energie bespaard. Ook neemt de duurzame (eigen) opwek van energie een vlucht en worden productieprocessen verder geoptimaliseerd. Als we dat samen met de overheid zouden kunnen aanvullen met een gezamenlijk programma om circulariteit uit te werken en succesvol uit te rollen, dan neemt ook het verbruik van nieuwe grondstoffen af.

Waar de schoen wringt in de huidige beleidsvoornemens is dat de belastingen op aardgas al vanaf relatief bescheiden volumes fors wordt verhoogd. Dit zorgt voor buikpijn, omdat er vaak geen alternatief is voor het gebruik van aardgas. Door de congestie op het elektriciteitsnet kunnen duizenden ondernemers geen kant op. Ze moeten fors meer betalen voor hun gas, terwijl stappen richting elektrificatie nog afgesloten zijn en alternatieve technieken nog ontbreken of in de kinderschoenen staan. Hier knelt dus ook de uitvoerbaarheid. Wij pleiten ervoor om eerst de congestie op te lossen en pas dan met deze prijsprikkel te komen. 

Jos Kleiboer, directeur Koninklijke Metaalunie