De eigenaar van een zeiljacht, Barend, meert aan in de haven van scheepswerf Tegenwind. Hij huurt daar een ligplaats. Als het flink gaat waaien, merkt Tegenwind dat, ondanks haar eerdere oproepen aan alle booteigenaren, het schip van Barend nog steeds niet goed vastligt. Het heeft tijdens de storm daardoor zelfs een ander schip geraakt. Tegenwind legt het jacht daarom beter vast met extra lijnen en hangt extra stootwillen op. Barend ontvangt hiervoor een factuur die hij niet wil betalen. Hij heeft geen opdracht gegeven voor het nemen van maatregelen, vindt hij. Volgens hem lag het schip goed vast. De schade die zijn schip heeft veroorzaakt, zal zijn verzekeraar afhandelen.

Onder water
Er verstrijkt wat tijd, maar de factuur blijft onbetaald en Tegenwind hoort niets van Barend. Dan maakt het schip water. Er is dringend actie nodig om erger te voorkomen. Tegenwind meldt dit en biedt Barend aan maatregelen te zullen treffen. Maar eerst moet de openstaande rekening worden voldaan. Barend reageert niet zelf, maar wel komt iemand namens hem de situatie op het schip opnemen. Die vertrekt echter weer zonder iets te doen. Een week later gebeurt waar Tegenwind voor vreesde; het schip zakt gedeeltelijk onder water. De verzekeraar van Barend laat het jacht ophalen en bergen. Dit loopt in de duizenden euro’s. De verzekeraar wil dit, namens Barend, verhalen op Tegenwind. Die had de schade moeten voorkomen, aldus de verzekeraar

Dringend actie
De rechter is het hier niet mee eens. De werf heeft Barend ruim op tijd gewaarschuwd dat het vaartuig water maakte en dat er dringend actie was geboden. Barend had zelf actie kunnen ondernemen of Tegenwind opdracht kunnen geven. Tegenwind mocht aan dit laatste de voorwaarde stellen eerst betaling te ontvangen voor haar eerdere acties. Van Tegenwind kon, gezien de gang van zaken, niet verwacht worden dat zij op eigen initiatief weer maatregelen zou nemen om het zinken te voorkomen. De werf hoeft de bergingsnota dus niet te betalen.
 

BEWAARNEMING
Bewaarneming, waarbij de bewaarnemer zich moet gedragen als een zogeheten “goed huisvader”, schept verplichtingen. De bewaarde zaak moet immers in de staat waarin het in bewaring is gegeven, op enig moment weer worden teruggegeven. Uit deze uitspraak blijkt dat de zorgplicht wel begrensd is onder bepaalde omstandigheden. In deze kwestie speelde een belangrijke rol dat de bewaarnemer al kosten had gemaakt, die niet werden betaald, en hij de eigenaar van de zaak (aantoonbaar) voldoende en op tijd had gewaarschuwd.

MR. MIRJAM BOS
bedrijfsjuridisch adviseur Koninklijke Metaalunie